Deelnemers	Uitvoeringen	Opmerkingen
“Jaarvergadering vakvereniging ‘Stelen, liegen, dreigen en bedriegen'” – Wouter Duyvis “De Tuinman” – Lous Uitentuis – Willy Groot – Marjon van der Linden “Hoe vindt je het zelf gaan” – Wouter Duyvis – Ester Slooten – Masja Al (debuut) – Martijn Jongens “Een date met mister Gently” – Daphne de Valois – Daniek Stekelbos (debuut) – Marjon van der Linden – Remco Doorn – Wouter Duyvis “Tijdelijk onderdak” – Lous Uitentuis – Wim Nieuwenhuizen – Daphne de Valois – Emmy Jonges (debuut) – Marjon van der Linden	03-06-2023 04-06-2023

Jaarverslag

Stelen, liegen, dreigen en bedriegen.

Na de vorige jaarvergadering, op 25 oktober, hadden we even een soort winterstop. Normaal is dat natuurlijk de periode waarin we juist vol aan de slag zijn met repetities, maar door het nog altijd ontbreken van ’t Heerenhuis, hebben we noodgedwongen de uitvoering van een nieuw stuk richting de zomer verplaatst, al was nog niet bekend waar we dan wel zouden gaan spelen. 

Begin 2023 was dat nog steeds niet bekend, maar inmiddels waren een paar leden wel druk bezig geweest met het lezen van nieuwe stukken. Geen avondvullend verhaal dit keer, maar eenakters. Het spelen van korte stukken was onder de omstandigheden een interessante afwisseling; het was hopelijk toegankelijk voor zo veel mogelijk spelers en bovendien maakte het ons flexibel bij het zoeken van een nieuwe locatie!

Bij de op dat moment gekozen stukken bleek er een thema boven te komen drijven: criminaliteit. Daar was vast wel iets leuks mee te doen bij de uitvoeringen. En zo werd de werktitel van dit seizoen geboren: “Stelen, Liegen, Dreigen en Bedriegen”.

Bij de spelers die werden opgetrommeld zaten ook een paar nieuwe gezichten. Daniek en Masja wilden namelijk ook meedoen met de eenakters. Hoe leuk! Twee februari begonnen we met de repetities, op de oude vertrouwde plek in de brandweerkazerne.

Nu zaten we nog altijd met de locatie en de tijd begon daarvoor wel een beetje te dringen. Met enige moeite hadden we de uitvoeringen namelijk op 3 en 4 juni gepland en dat was al best wel snel. Gelukkig had Masja het idee om eens navraag te doen  bij Jacob Jan en Emmy Jonges. Dát bleek een goede zet, want zij wilden inderdaad wel hun schuur beschikbaar stellen! En bijkomend voordeel: Emmy wilde nog meespelen ook. Daardoor hadden we dus nog een debutant.

Nu het locatie-obstakel uit de weg geruimd was en we een beetje zicht hadden op de omstandigheden van de uitvoeringen, beseften we dat we nog een goede technicus nodig hadden. Die vonden we in Thijs. Met zijn technische ervaring zaten we gebakken. Toen we besloten dat we eigenlijk wel eigen microfoons wilden hebben, begeleidde hij dit meteen voor ons, met een schitterende set als resultaat. En set die overigens mogelijk gemaakt was door een mooie subsidie van het Gerrit Blaauwfonds.

Op 12 april was er heugelijk nieuws. Toen kreeg namelijk ons lid Mandy Maas een zoontje. Deze nieuwste telg van hun gezinnetje heet Jan Pieter.

Begin mei konden we het decor gaan opbouwen. Met vereende krachten werden houten kisten neergezet, doeken opgehangen en werd de grote tribune neergezet (wat blijkbaar iets sneller ging dan bij het jubileumstuk een jaar hiervoor).

In korte tijd hadden we een mooi resultaat. We gebruikten geen coulissen, dus om 5 eenakters te spelen gingen we vooral met accessoires werken. En een beetje fantasie.  

De schuur van de familie Jonges was een weelde, alle ruimte voor het toneel en voor het publiek. Piet Knegt kon lekker dichtbij staan met zijn catering en we hadden ook nog eens een zeer riante kleedkamer met zicht op de koeien in het Wormer- en Jisperveld. 

En door nóg een mooie subsidie, van de gemeente Wormerland dit keer, kwamen we met de extra kosten die we maakten doordat we niet in ’t Heerenhuis konden spelen, ook nog eens goed weg.  

De repetities gingen ondertussen natuurlijk gewoon door.  Spelen op het echte decor was aan de ene kant wel fijn, maar het was ook wel even lastig aangezien we sommige handelingen enigszins moesten aanpassen en we ook nog eens goed rekening moesten houden met hoe we de microfoontjes droegen. Dat was zo kort op de voorstellingen een beetje een uitdaging, maar gelukkig kwam het allemaal goed.

Twee juni was de generale repetitie voor de kinderen uit de buurt, 3 juni een gewone avondvoorstelling en op zondag de 4e was er een matinee voorstelling. Het was wat apart om te spelen met zoveel licht, zeker op de zondag. Een beetje meer verduistering is toch wel lekker. Maar voor de rest deerde het ons niet. De uitvoeringen gingen op wat kleine dingetjes na (zoals broeken die maar niet willen afzakken) helemaal goed.

De reacties van de bezoekers waren dat ook, al hoorden we wel dat men avondvullende stukken toch nog altijd nóg leuker vindt. Maar dat zijn zaken voor komend seizoen!

Martijn Jongens